باب کوکو

با نام حق

سلام

خوب در هفته ی دفاع مقدس هستیم و یاد حماسه ی آن

اما نکته ای که سالهاست زنگ خطر آن به گوش رسیده آن است که

 برگزاری این مراسم و این هفته هم برای ما روز مره شده است

روزمرگی در رژه ، سازها ، سان ها و شعار ها

و ما چقدر از آن دلاور مردان دوریم؟

خیلی

چه کنیم؟

آیا این خطر بزرگی نیست؟

آیا نباید هرکدام لااقل اندکی از این روزمرگی خارج شویم و

 ببینیم بچه ها جنگ چه می  گفتند  و چه می خواستند؟

نمی دانم

نظر شما چیست؟